In Holland Stond Een Huis Lyrics

Hij had gedacht zo met een jaar of vijftig

Voor goed naar huis en Holland toe te gaan

Met net genoeg om stil te rentenieren

In een vergeten kleine-stads-bestaan

En in zo'n huisje in de nieuwe wijken

Met frisse verf en met wat fleur en kleur

En met een eigen ouwe-heren-kamer

En met een tuintje voor een eigen deur



Hij had gedacht... en vijfentwintig jaren

Voor die gedachte almaar door gespaard

En niets verdaan aan dure, dwaze dingen

En wat hij had voorzichtig opbewaard

Toen kwam de klap, de klap als bij zovelen:

Daar ging z'n spaarpot, en daar ging z'n baan

Toen mocht hij denken aan hetgeen geweest was

En als hij kon opnieuw beginnen gaan



Hij had gedacht... nu viel er niets te denken

Nu viel er zelfs niet eens meer wat te doen

Dan baantjes vragen in een ouwe toetoep

Op een pantoffel en een halve schoen

Toen was het uit met huisjes in de blommen

En rentenieren waar z'n wieg eens stond

Nu loopt hij als een ondersteunde blijver

Totdat hij doodgaat in z'n armoe rond



Voor hem ligt nooit een boot op Tandjong Prick

Om weer naar huis en Holland toe te gaan

Voor hem komt nooit dat afscheidsogenblikje

Als hij z'n vrinden op de ka ziet staan

Voor hem wordt 'nooit' het sluitwoord van z'n leven

Voor hem ligt nergens meer een nieuw begin

En hij verdwijnt, met nog wat ouwe bullen

Net als een hond... voorgoed de kampong in



En daar... nou, daar bloeit dan dat eigen tuintje

Een beetje pisang en een manggaboom

Een huis van bilk en verroestte blikker

Dat blijft dan over van die lange droom

Daar voelt hij zich en in z'n dooie eentje

Als hij niet doodgaat, och... misschien wel thuis

En dat wordt dan het einde van het liedje

Dat zo begint: 'In Holland stond een huis...'