Jonkman Cafe Lyrics

Ik kom niet zo graag meer in Jonkman Cafe

Waar jij en ik die middag zaten

Aan een gammele tafel, ver van 't raam

Een gammele tafel voor twee

We zaten er lang en je noemde niet een keer haar naam

En toch wist ik 't wel, je zou haar om mij niet verlaten



Die vrouw, die ik met jou gezien heb

Die vrouw, met die rustige blik

Die vrouw, die jouw spijkerjack aanhad

Die vrouw, meer de jouwe dan ik



't Was er rumoerig in Jonkman Cafe

Die middag, even na vijven

Ella Fitzgerald zong: "Baby, you're mean"

En iemand zong veel te hard mee

Toen zei ik opeens: "We moeten elkaar niet meer zien

Nee, ook niet meer hier

En laten we asjeblieft geen vrienden blijven"



Die vrouw, ik zie haar steeds voor me

Die vrouw, met die rustige lach

Die vrouw, die haar arm om jou heen sloeg

Die vrouw, die jou kuste op klaarlichte dag

Die vrouw, met die kalme gebaren

Die vrouw, met die rustige tred

Die vrouw, die ik niet kan begrijpen

Oh, ik had jou allang, allang de deur uitgezet



Kreng, we hebben samen niet eens een deur gehad



Laatst kwam ik, na maanden, langs Jonkman Cafe

Toen heb ik naar binnen gekeken

Die gammele tafel, de glimmende tap

De deur met 't bordje 'Prive'

En buiten, de roodstenen gevel en lichtgrijze trap

Een prachtig cafe

Ze zouden 't af moeten breken