Jos Lyrics

en toen opeens was Josje dood

hij had gewoon geenz zin om door te leven

hij heeft zichzelf alstware opgeheven

hij heeft aan mij zijn laatste brief geschreven

hij hield zich niet nog langer groot

ik gaf hem de genade stoot



soms denk je dat je iemand kent,

nou ja, ik kende Jos zo'n maand of zeven

hoewel we eerst nog al op afstand bleven

zag ik de echte Jos soms toch wel even

als door een scheur in het cement

dan kroop ie langzaam uit zn tent

wanneer we zomers de rivier afdreven

kwam er een glimlach om zn lippen zweven

was ie wat minder bang zich bloot te geven

dan was ie in z'n element

we raakten aan elkaar gewend



hij zei niet veel in het begin

ik wist niet of ik um ooit zou bereiken

als ik iets vroeg, begon ie weg te kijken

hij zei alleen soms: 'hou nou op met zeiken'

zn handen nors onder zn kin

verroerde uren lang geen vin

hij wou zo graag een harde balster lijken

maar op den duur begon het schild te wijken

liet ie wat meer van zn gevoelens blijken

en ging ie op mn vragen in

kwam hij tevoorschijn

zin voor zin



hij had van alles op gekropt

er was niks waar je Jos om zou benijden

zn ouders waren van elkaar gescheiden

en om de maand moest ie bij een van beiden,

waar ie met snoep werd volgepropt

en hij vertelde me beknopt

hoe hij als kind zn vader wakker gilde

omdat ie liever naar zn moeder wilde

en hoe zn vander hem zn bed uit tilde

en in de kelder had gestopt

te vroeg en veel te vaak geschopt



hij zei:'misschien is het verkeerd'

maar ik denk steeds was ik maar niet geboren

de mensen hebben hun gevoel verloren

haast niemand wil zich aan een ander storen

dat heb ik nou toch wel geleerd

zelfs als je werkelijk crepeerd

zal men proberen om je stem te smoren

maar ieder mens wil toch bij iemand horen?

dat lot is mij dan zeker niet beschoren

ik word haast over geweerd

en ik heb Jos opnieuw bezeerd



had ik hem achteraf beschouwd

toen hij dat zei maar naar me toegetrokken

en hem gezegd: 'we zullen samen knokken'

maar ik zei niets

was van mezelf geschrokken

een onvergevelijke fout

maar God, ik voelde me zo oud



hij schreef: ook jij liet me weer los

door niks te zeggen heb je toch gelogen

want wat ik wilde zag ik in je ogen

ook jij, gevangen in je onvermogen

jij bent nog meer dan ik de klos

je bent misschien een oude vos

jij kan op meer ervaring bogen

jij kunt ertegen als je wordt bedrogen

maar ik heb alles nog een overwogen

ik wil niet meer

het beste,

Jos